کودک دوست داشتنی ما

سلام جيگرطلای شیطون من عزیز مامان .. حالا که وارد دومین سال زندگیت شدی ، اکثر کارا و حرکاتت هدفمند شده و خیلی باهوش تر و البته شیطون تر و وابسته تر شدی ..  دوست داری من و بابایی همیشه پیشت باشیم .. وقتی بغل یکی مون باشی و نفر دوم برای کاری بره تو اتاق یا جای دیگه شروع میکنی به گریه کردن.. به یه نفر قانع نمیشی ! اونقدر پیشرفتت تو فهم اطراف بیشتر شده و اتفاقهای زیادی افتاده که نمیدونم کدومشو بنویسم و البته تقصیر خودمم هست که خیلی وقته اصلا فرصت نکردم وبلاگتو آپ کنم. اول بگم که سه چهار روز قبل از جشن تولدت حسابی مریض شدی ولی از اونجایی که من واقعا دیگه تحمل دکتر رفتن ندارم تو خونه سعی کردم ازت مراقبت کنم .. هیچـــــی نمی...

یک سال از با هم بودنمان گذشت و چه شیرین بود این یک سال و البته چه سخت !! چه احساس هایی که تجربه نکردیم و به یمن وجود قشنگت سرشار از این احساسات شدیم .. طعم خوشحالی ها ، ذوق کردن ها ، نگرانی ها و دلواپسی هایی از نوع مادرانه و پدرانه را با تمام وجود چشیدیم و در دو حالت خدا را شکر گفتیم که نعمتش با تمام سختی هایش ، شده آسایش روح و جسم ما .. شده آرامش لحظه ها ی ما .. چه زیبا و شگفت انگیز هدفمان در ' بودن'  تغییر مسیر داده به سمت خوشبختی و آسایش تو .. چه سبک بال بودیم و الان روی دوشمان کوله باری داریم از مسئولیت های دل انگیز !! میدانیم که این سالی که گذشت را دیگر در لحظه هایمان نخواهیم داشت و خدا میداند چقدر دلمان برای این روزها تنگ...